အရက်ဝိုင်းက အမြည်းလောက်နဲ့ဘဲ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ပြီး အေးအေးလူလူ ပုတီးစိတ်နေတဲ့ ဖိုးသူတော်ကို ဓါးပြဗိုလ်များက ချစ်ခင်ကြပါတယ်။
စာရေးသူဟာ ဓါးပြ၊ သူခိုး၊ လူလိမ်များရဲ့ ရွာမှာ မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခဲ့တာပါ။ လူတစ်ယောက်မှာ – ထိုသူ မွေးဖွားကြီးပြင်းရာ အရပ်ဒေသရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကို လိုက်ပြီး အဲဒီ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ အကျင့်ပုံစံ အမူအယာ ဖြစ်နေတတ်တယ် ဆိုတာကို အသက် (၅၀) ကျော်မှ ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် လာခဲ့ပါတော့တယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်မြန်မာလူမျိုးကို ကမ္ဘာပေါ်က တိုင်းပြည်တစ်ခုရဲ့ ဘာသာစကား တစ်ခုရှိတဲ့ လူမျိုးတစ်ခုလို့ အထောက်အထားနဲ့ အသိအမှတ်ပြုခံရတာဟာ ဒီနိုင်ငံရဲ့ ဝန်ဆောင်မှု လုပ်ငန်းတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖူးတဲ့ တလျှောက်မှာ ဒါပထမဦးဆုံးပါဘဲ။
ဒီနေ့ စစ်ဒနီက မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ဟာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အဖုအပိန့်တွေ ထွက်လာလို့ ဆေးရုံသွားပြမှာကို လိုက်ပါပေးဖို့ အကူအညီတောင်းလာပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လောက်ကလဲ မြန်မာ အသိုင်းအဝိုင်းက လူတစ်ယောက် အဲသည်လို အရေပြားပေါ်မှာ အဖုအပိန့်တွေ ရုတ်ချဥ်းပေါ်လာလို့ ဆေးရုံကို လိုက်ပို့ပေးဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိတာကြောင့် အကူအညီတောင်းတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်မြန်မာ စကားပုံ တစ်ခု ကြားဖူးပါတယ် – “ကိုယ့်ဂုဏ် ကိုယ်ဖော် မသူတော်” လို့ ဆိုပါတယ်။ ဒီ စကားပုံ အတိုင်းသာ ဆိုရရင်တော့ အဘတို့ ရွာက ရောက်လာကြသူများမှာ မသူတော်တွေ တော်တော်များသားလို့ ပြောရတော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဘတို့ ရွာက ရောက်လာကြသူများမှာ လေထန်တဲ့ လေကန်တဲ့ လေသမားတွေ အတော်များများကို တွေ့ရပါတယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်သင်္ဘောပေါ်ကိုပင် တခါမှ မတက်ဖူးတဲ့ သူတွေကလဲ သင့်တော်သလို သင်္ဘောလက်မှတ် အတုတွေ လုပ်ပြီး ပင်လယ်ဝမှာ ရောက်နေတဲ့ သင်္ဘောကြီးကို ဆိပ်ကမ်းအထိ ခုတ်မောင်းဖို့ စုရုံးသွားကြပါတော့တယ်။
အဘတို့ ရွာက ရောက်လာကြသူများ အကြောင်းပြောရင် အင်မတန်တော် အင်မတန်တတ်တဲ့ လူတော် လူတတ်ကြီးများ ဖြစ်ကြတဲ့ အကြောင်းကို ချန်ထားလို့ မဖြစ်ပါဖူး။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်ရရာ ရလမ်း ရှိသမျှကို နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မရှက်မကြောက် တောင်းရမ်းခြင်း အမှု ကျွမ်းကျင်တဲ့ အဘတို့ ရွာသားများမှာ နောက်ဆုံးပိတ် အဆုံးစွန်ဆုံး ကားကြုံလိုက်စီးရ လိုက်စီးရ ဆိုတဲ့ ရသမျှသော အခွင့်အလမ်းများကို ရှာတတ်ကြပါပေတယ်။
အဘတို့ ရွာက ရောက်လာကြသူများ အကြောင်းကို ပြောရရင် အချောင်စားရတာ ကြိုက်တတ်ကြတဲ့ အကြောင်းက အစပြုရပါမယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်ရန်ကုန်မြို့ အစိုးရကျောင်းမှာ ၁၀ တန်းတက်နေတဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဟာလဲ ကျောင်းစာတွေကို အာဂုံဆောင် ကျက်မှတ်နေရတဲ့ အခါ၊ ပုဂံမြို့က နိုင်ငံခြားသား ဧည့်သည်တွေကို ဘုရားသမိုင်း ရှင်းပြနေတဲ့ ၁၀နှစ်သား ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလေးများ နဲ့ သိပ်မကွာခြားလှပါဖူး။
စာအုပ် တစ်အုပ်၊ ဆောင်းပါး တပုဒ် မဆိုပါနဲ့အုံး…၊ စာတပိုဒ် စာတစ်ကြောင်းကိုပင် နားလည်အောင် ကောင်းကောင်း ဖတ်တတ်တဲ့ အလေ့အကျင့်မရှိတဲ့သူကို ပညာတတ်သူလို့ ဘယ်လို ခေါ်လို့ ရပါလိမ့်မလဲ?
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်မြန်မာ အချင်းချင်း ကြားမှာ မြန်မာစကား ဝေါဟာရလဲ ရှိပါရဲ့သားနဲ့ အင်္ဂလိပ်လို ထည့်သုံးညှပ်သုံး ပြမှ လူအထင်ကြီးမယ် ထင်သူတွေ အတွက်မှာ သူတို့ သုံးတဲ့ အင်္ဂလိပ် စကားဟာ ပီပီသသ မှန်မှန်ကန်ကန် မဟုတ်တဲ့ အတွက် ရယ်စရာဖြစ်နေတာကို ရှက်တတ်မယ် ဆိုရင်တော့ကောင်းပါရဲ့။
စာရေးသူဟာ ပြည်ပနိုင်ငံများမှာ အနှစ် ၂၀ ကျော်လောက် ဆက်တိုက် နေလာခဲ့ပြီးတဲ့နောက် မကြာသေးခင်ကမှ မိမိကိုယ်မိမိ မြန်မာစကား ပြောတတ်သေးရဲ့လား လို့ စိုးရိမ်စိတ် ဝင်မိခဲ့ပါတယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်ရုပ်ရှင်ပညာ ထူးချွန်ဆု ဆိုတာ ပရိသတ် အကြိုက် လိုက်ပေးစရာ မလိုပါဖူး၊ အရည်အသွေးကို အကဲဖြတ်ပြပြီး ပညာရှင်နဲ့ ပရိသတ်ရဲ့ အဆင့်အတန်းကို မြှင့်တင်ပေးဖို့သာ ဖြစ်ရမှာပါ။ ဥပမာ – စိန်ကျောက် အကြောင်းကို နားလည်ရင်တော့ နားလည်တဲ့ သူက အကဲဖြတ်ပေးတဲ့ အခါ၊ ဝယ်တဲ့သူ ရောင်းတဲ့သူက တန်ဖိုးကို သတ်မှတ်တတ်သလိုပါဘဲ။
ဘာသာရပ် တစ်ခုမှာ ထူးချွန်ဆု ပေးတဲ့ အခါ အဲဒီ ဘာသာရပ်ကို ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပညာရှင်တွေက အကဲဖြတ်ပြီး ထူးချွန်တဲ့ သူကို ဆုချီးမြှင့်တာ ဖြစ်ကြပါတယ်။ မြန်မာ့ ရုပ်ရှင် အကယ်ဒမီဆု ဆိုတာကတော့ ရုပ်ရှင် ထူးချွန်ဆုလား၊ ရုပ်ရှင် အောင်မြင်တဲ့ဆုလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ပရိသတ် အကြိုက် ရွေးချယ်ပေးကြတဲ့ ‘Got Talent’ လို ဆုမျိုးလား ဆိုတာတော့ မှန်းဆရ ခက်ပါတော့တယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်သြစတေးလျမှာတော့ အခုထက်ထိပင် မြန်မာဆိုတာကို သာမာန် လူ ၁၀ ယောက်မှာ ၈ ယောက်လောက်က ကြားပင် မကြားဖူးကြပါဖူး။ ဘယ်နားရှိတယ်ဆိုတာ ရှင်းပြရင်တောင် မြန်မာ ဆိုတာ ‘နိုင်ငံ’ လား? ဒါမှမဟုတ် တရုတ်၊ အိန္ဒိယ ရဲ့ ပြည်နယ်လား? လို့မေးကြပါသေးတယ်။
ပြည်ပနိုင်ငံများမှာ နေလာတာ ကြာတဲ့အခါ မိမိကို – ‘ဘယ်ကလာသလဲ?’ လို့ မေးခွန်း အမေးခံရမှာ ကြောက်တတ်လာပါတော့တယ်။ အမှန်မှာ မြန်မာပြည်က လာတယ်လို့ ဖြေရမှာ ရှက်စရာ ဖြစ်လို့၊ သိမ်ငယ် စရာဖြစ်လို့ မဟုတ်ပါဖူး။ မြန်မာပြည်ဆိုတာ ဘယ်ဆီဘယ်နား ရှိတယ် ဆိုတာ မသိကြတဲ့ အတွက် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ရှင်းပြနေရတဲ့ အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပါတယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်မိမိတို့ မြန်မာပြည်ဟာဖြင့် အဖက်ဖက်က နိမ့်ပါးနေတယ်၊ လိုအပ်နေတယ်။ ဒါကို အမှန်အတိုင်း လေ့လာသုံ့သပ်ပြီး အဆင့်အတန်း မြှင့်တင်ဖို့ ဆိုတာ လိုအပ်ချက်တွေကို ရှာဖွေရမယ်၊ ဆည်းပူးရမယ်၊ စုဆောင်းကြရမှာပါ။
မြန်မာ့ ရုပ်ရှင်ဟာ ဟောလီးဝုဒ်တို့ ဘောလီးဝုဒ်တို့ မဆိုထားနဲ့ အိမ်နားနီးချင်း ထိုင်းနိုင်ငံနဲ့ ယှဥ်ပြိုင်မယ် ဆိုရင်တောင် တော်တော်လေး ခေတ်နောက်ကျနေပေမဲ့ ‘ဆင်ဆာကြောင့်၊ ပစ္စည်းကြောင့်၊ စျေးကွက်ကြောင့်’ ဆိုတဲ့ ဆင်ခြေတွေနဲ့ ဆိုရင်ဖြင့် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အထင်ကြီးနေတဲ့ ကျွဲအိုင်ထဲက ဖားကလေး တစ်ကောင်လို ဖြစ်နေပါတော့မယ်။
အပြည့်အစုံဖတ်ရန်
